Narodziny Jezusa (4-7 p.n.e.). Głoszenie, wybór Apostołów i pierwszych naśladowców (30 n.e.). W Jerozolimie: Eucharystia, Męka, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Pięćdziesiątnica: „publiczna prezentacja” Kościoła, najpierw wśród Żydów, a następnie wśród pogan. Pierwsze prześladowania (męczeństwo św. Szczepana, Jakuba Mniejszego) i pierwsza ekspansja chrześcijaństwa poza Judeę i Galileę. Pisma Nowego Testamentu: Ewangelie i Listy. Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie (Jerozolima, Antiochia, Efez, Rzym…). Stopniowe oddzielenie od judaizmu.
Ekspansja i dywersyfikacja: chrześcijaństwo dociera do regionów poza Cesarstwem Rzymskim. Okresy intensywnych prześladowań (za panowania Trajana i Marka Aureliusza). Pierwsi pisarze chrześcijańscy broniący wiary (apologeci: Justyn Męczennik, Tertulian...). Formowanie się Kanonu Biblijnego. Rozwój liturgii. Pierwsze herezje: a) „judaizanci” (konieczność zachowania Prawa Mojżeszowego do zbawienia); b) „gnostycy” (dualizm: istnieje „dobry Bóg” i „zły bóg”; byli rygorystami); c) „millenaryzm” (oczekiwali na drugie przyjście Jezusa Chrystusa, aby ustanowić nowe królestwo na tysiąc lat).
Ekspansja. Nawrócenia we wszystkich warstwach społecznych. Rosnący wpływ chrześcijaństwa. Surowe prześladowania (za panowania cesarzy Decjusza i Dioklecjana). Struktura kościelna Kościoła zostaje utrwalona. Większa formalizacja praktyk liturgicznych i sakramentalnych. Powstaje asceza i praktyki monastyczne (św. Antoni Pustelnik). Wzrasta wpływ chrześcijaństwa w Cesarstwie. Herezje: a) „schizmatycy” (z powodu rygoryzmu pokutnego); b) „monarchianizm” (Chrystus jest tylko człowiekiem).