Obrońca kultu świętych obrazów i reformator życia monastycznego

Dziś św. Teodor Studyta (Konstantynopol, 759–826) przenosi nas w sam środek średniowiecznego okresu bizantyjskiego, czasu raczej burzliwego. Jego wuj, Platon, opat klasztoru Sakkudion w Bitynii, skierował go ku życiu monastycznemu, gdy miał zaledwie 22 lata. Teodor został wyświęcony na kapłana przez patriarchę Tarazjusza. Święty Teodor wyróżnił się jako jeden z wielkich reformatorów życia monastycznego (wzywał do powrotu do ducha św. Bazylego), a także jako obrońca świętych obrazów w czasie drugiej fazy ikonoklazmu. Przyjmując ludzką naturę, odwieczne, niewidzialne Słowo stało się widzialne w ciele ludzkim i w ten sposób uświęciło cały widzialny kosmos. Ikony łączą nas z osobą Chrystusa, z Jego świętymi, a przez nich – z Ojcem niebieskim. —Dla św. Teodora, obok posłuszeństwa i pokory, ważną cnotą była także miłość do pracy, stanowiąca kryterium autentyczności osobistej pobożności.